Gebruik wat je in huis hebt...

Jarenlang woonde ik in een gebied waar je op 20 vierkante kilometer alles kon kopen. En daar word je lui van. Je hoeft niets in voorraad te bewaren want de winkels zijn zeven dagen in de week open. Ik had daar altijd moeite mee. Het prikkelde mijn fantasie niet en het maakte niet creatief. Het voelde te overdadig voor mijn simpele manier van leven.

Nu woon ik in een dorp zonder winkels. In een dorp verderop is een kleine supermarkt, een bakker, slager enz. Precies genoeg voor mij. In deze supermarkt geen 15 verschillende soorten aardbeienjam zoals in mijn vorige super. Willen we wat meer winkelen dan kunnen we naar drie ietwat grotere gemeenten. Waaronder de provinciestad waar we ooit (long time ago) woonden. Voor echte serieuze spullen kunnen we naar Den Bosch of Utrecht. Zover is het nog niet gekomen. Er is simpelweg geen behoefte aan.

Sinds ik hier woon, maak ik jam. En zit de vriezer helemaal vol met lekkers. Ik bak en braad zoals ik nooit eerder deed en ik vind het heerlijk. Nog steeds geen keukenprinses maar meer iemand die eerlijk en voedzaam voedsel maakt en eet. Ook qua creativiteit maak ik echt andere dingen dan toen en gebruik ik daarvoor wat ik in huis heb. Heb ik het niet? Dan moet ik iets anders verzinnen. Zo veranderden de plannen heel vaak en meestal kwam dat ook weer goed.

Zo vond ik op zolder in een verhuisdoos een hele stapel van die goedkope fotolijstjes. Al lang geleden kocht ik ze. Nooit wat mee gedaan. Ze gingen mee van zolder naar mijn werkkamer. In de telefooncel hier in het dorp die ook bibliotheek is vond ik een woordenboek Italiaans- Nederlands uit 1931. Een plaatje uit een tijdschrift erbij en het was een leuk geheel zo bij elkaar. En genoeg voor een hele serie.

Zo was het ook met de bruine zakjes. Eindeloos lang lagen die hier al in een doos op zolder. Daarvoor een bakje in het vorige huis en nooit deed ik er wat mee. Tot nu. Het woordenboek is fragiel en heeft echt een ondergrondfunctie. De plaatjes verzamelde ik her en der vandaan.

Van mijn vader kreeg ik nog wat postzegels en nu liggen ze in de winkel om er klein spul in te verpakken. Zo krijgt alles weer een nieuwe bestemming. Het project van elke week een verhuisdoos uitpakken is gestrand in de hitte van de laatste tijd. Het is daar eenvoudigweg te warm om adem te halen. Later pak ik dat wel weer op. Hoewel.... eigenlijk deed ik dat al een beetje met dit project. Toch? ;-)