We gaan op stap...

Hebben jullie zin om weer even mee te gaan en een wandeling over de dijk te maken? Ja? Oké, dan gaan we.

Ik liet jullie hier en daar al wat hortensia's zien. Ik blijf ze mooi vinden. En ze groeien hier zo uitbundig langs de dijk. De ramen zijn bijna overgroeid, zien jullie het?

Helemaal rechts op de foto kun je nog net de rivier zien. Achter de bomen. Aan het eind van de dijk een beetje links midden op de foto (daar waar die auto staat) stoppen we straks even om te zien hoe de kiwi's groeien.

Zo, we zijn er. Wat groeien ze goed zeg! Je kunt ze vanaf de dijk gemakkelijk plukken. De eigenaresse moedigt dat enorm aan want ze heeft er honderden hangen. Dat is niet tegen dovemansoren gezegd.

We wandelen in de avond maar dat wisten jullie al natuurlijk. Het wordt langzaamaan donker. Het einde van een mooie dag. Ik loop zo ontzettend graag op deze dijk. En de rivier (ook al is hij nog zo klein) verveelt nooit. Heel in de verte ligt de A2. Daar raast de wereld door. Maar hier.... hier hoor je heel in de verte het geluid van de weg. Maar alleen als het oostenwind is. Verder is het net een sprookje om hier te lopen.

Het woord haast kennen ze hier niet echt. Het ritme is heel gelijkmatig. Vroeg beginnen in de ochtend, niet al te lange pauzes en laat stoppen met werken. Het is ook het ritme van mijn jeugd. Het ligt me goed. Maar dat hoef ik jullie niet nog een keer te vertellen... We zitten midden in het oogstseizoen dat vertelde ik jullie al. Hier zie je alvast de kratten klaarstaan voor de eerste appels. Niet meer allemaal van hout maar van kunststof.