Pech...

Vorig jaar, ik weet niet precies meer wanneer, hoorden we voor het eerst dat de drie huizen (naast onze buren) afgebroken zouden worden. Honderd jaar oud waren ze en altijd goed onderhouden door de bewoners. Er stonden prachtige oude bomen voor die zorgden voor schaduw en koelte. Ingehaald door de tijd gingen de huizen tegen de vlakte; de bomen ook. Ze waren ziek zei de nieuwe bewoner. Er komt een nieuw huis, zegt de nieuwe bewoner. Een heel mooi nieuw huis. En jullie zullen daar zo min mogelijk van merken. We gaan niet ouderwets heien maar trillingsvrij boren. De grote vrachtwagens met materialen gaan zoveel mogelijk langs de achterkant van het nieuwe huis enz. Wat fijn dat de nieuwe buurman met ons meedenkt zeiden we. We kregen zelfs een papier met een telefoonnummer daarop van hem. Top!

In de praktijk is alleen het trillingsvrij boren nagekomen. Van de rest kunnen we alleen maar dromen. De vrachtwagens rijden namelijk eerst tot hier voor ons huis (bijna altijd met zwaailicht aan) en altijd in de vroege ochtend. Ze blijven dan stationair draaien want de chauffeur wil natuurlijk weten waar hij zijn vracht kan lossen. En meestal duurt het even voor hij iemand gevonden heeft waar hij het aan kan vragen. Vervolgens rijdt hij achteruit de straat uit (piep piep piep) en houden wij onze adem in of hij alle aan weerszijden geparkeerde auto's niet raakt. Als de vrachtwagen achteruit is weggereden is het nog niet voorbij want hij rijdt dan op 3 meter afstand langs onze keuken. Om ons huis heen dus. Daar draait hij weer een minuut of wat stationair (stink stink). Al het ochtendverkeer manoeuvreert  er omheen. Gevaarlijke situaties levert dat op met honderden scholieren, kletsend, half wakker, met telefoon in de hand en vaak zonder licht. In de regen en terwijl het nog donker is. De chauffeur levert zijn vracht af en vertrekt weer en ook dat duurt soms even. Weer stationair draaien voor de keukendeur (het zijn lange wagens (speciaal transport) en rijden dan tenslotte weer weg. Tot de volgende vracht, kraan, hoogwerker enz komt en alles opnieuw begint.

Voor mij hoefden die prachtige huizen niet ingeruild te worden voor een nieuw huis. De mooie oude bomen hoefden van mij ook niet weg.  Ook niet die mooie kastanje waar er hier in de streek nog maar één was. Ik maak me hier ook echt niet druk over een zwaailicht wat me vroeg wakker maakt. Of een vrachtwagen die stationair draait. Het hoort er allemaal bij als er gebouwd wordt. Het is allemaal tijdelijk en niet meer dan een ergernis. Maar ze moeten niet, ik herhaal niet de glasvezelkabel kapot trekken. De kabel die er pas ligt sinds vorig jaar. De kabel waar ik drie (!) keer voor moest thuisblijven van werk omdat het niet lukte er een behoorlijk signaal doorheen te krijgen. De kabel waar onze tuin/straat steeds weer voor open moest en waarvan de stenen steeds hobbeliger werden teruggelegd zodat op het laatst het hek niet openging. De kabel die er voor zorgde dat we uiteindelijk weer terugkeerden naar een coax kabel. Die glasvezelkabel werd kapot getrokken. Nu ligt er al dagen een gat hier vlak naast de voordeur. En dat wordt nog niet dichtgemaakt want de monteur die alles aan gaat sluiten moet uit Harderwijk komen (twee uur rijden hier vandaan) En waarom kan dat nu niet? Omdat de buren naast ons op vakantie zijn. We wachten tot ze terug zijn en dan hopen we maar dat de man uit Harderwijk meteen voor de deur staat. Wordt hopelijk niet vervolgd. Verder gaat het goed hoor :-) Het zijn maar first world problems.