Wandelen...

Nog een wandeling. Nu start ik echt aan de rand van het dorp. Als we de vorige keer rechtdoor waren blijven lopen op de dijk, waren we deze weg tegengekomen, hadden we goed moeten opletten bij het oversteken en waren we zo het volgend dorp binnen gelopen. Het is niet prettig wandelen aan deze weg in verband met de voorbijrazende auto's maar toch is het misschien leuk om het dorp eens van deze kant te benaderen. Asfalt en stenen. Daar valt niet veel over te zeggen. Wel kwam ik op deze weg toch iets grappigs tegen. Je gaat het op de volgende foto zien. Maar eerst over de bomenrij die je aan de horizon ziet. Daar gaan we straks rechtsaf en lopen we het dorp weer in. Het is de oude weg naar de kerk vanuit het buitengebied. Het veld noemen ze dat hier. Een eeuwenoude weg dus en altijd als ik daar loop, ben ik me daar van bewust.

Hier zie je wat ik tegenkwam. Van wie zouden deze schoenen kunnen zijn? Ze waren nog redelijk nieuw en in goede conditie. Gooide iemand ze uit de auto? Of misschien verloor iemand ze vanaf de fiets of de bromfiets? Hoe dan ook.... de dag erna waren ze verdwenen. Ik hoop dat de eigenaar ze gevonden heeft. Het is nog wel even lopen voordat ik bij de bomen ben. Ik denk zo'n twintig minuten.

Inmiddels aangekomen bij de bomen, lopen we rechtsaf op de kerkweg. Tevens een van de oorspronkelijke wegen naar het dorp van oudsher. In gedachten zie ik gezinnen lopen op weg naar de kerk. Vader, moeder, een rijtje kindertjes. Misschien ook reden hier koetsjes met paarden ervoor in de tijd dat er nog geen auto's waren. Of reden er kindertjes op de fiets. Met een grote tas op de bagagedrager... het zijn zomaar wat van die gedachten die door je heengaan als je er loopt. Het is echt een van mijn favouriete wegen hier in het dorp. En dat komt door de knotwilgen. Mijn all time favoriete bomen. Aan het eind van de weg begint de bebouwde kom. Als ik daar linksaf ga en een paar honderd meter doorloop, kom ik uit bij het omgeploegde veld waar ik in mijn vorige blog over vertelde.

Ja, ik loop hier graag. Het is 11 januari als ik deze foto maak en het is de tijd van het snoeien van de wilgen. Overal worden de knotwilgen van hun takken ontdaan. Het is een gezellige bezigheid want meestal doen mensen het met elkaar. De een zaagt, de ander raapt de takken bij elkaar en de derde doet ze door de versnipperaar. Of ze vlechten meteen heggen van de takken, dat gebeurt ook regelmatig. De bomen aan deze weg zijn van de gemeente en worden ook door hen gesnoeid. Als een paar dagen ben ik verwonderd over de manier van snoeien. Waarom maar half? Waarom niet meteen helemaal? Geen idee, maar het ziet er grappig uit.

Kijk, zie je het? Het raadsel zal vast opgelost worden. Op de achtergrond zie je een van de schapen die daar lopen. Precies achter de boom staat een huis waar wij ook nog naar gekeken hebben om te wonen maar het was te klein voor ons. Wat een gezellige buurtjes hadden we dan gehad. Nog even wachten en dan dartelen de lammetjes er weer. Een mooie tijd breekt aan. Nog even geduld.

Ook deze wandeling is weer aan het eind. Ik ging linksaf aan het eind van de weg en daarna meteen naar rechts naar mijn huis. Lekker warme chocomelk drinken want het was toch best frisjes buiten. In mijn volgend blog laat ik een knutsel zien.