Inspiratie...

Hoi allemaal, daar ben ik weer. Ik heb een druk weekend achter de rug met veel mensen op de hof zoals ze dat hier zeggen. Daarover later in een ander blog meer.

Vandaag wil ik wat vertellen over inspiratie en hoe je dingen die je ziet, toepast in je werk. Mensen zeggen vaak... hoe kom je er op of hoe verzin je het? En ik denk dan altijd, dat wat je hier ziet in papieren vorm, zie je ook om je heen. In de stad, de natuur, buiten, binnen. Overal.

Maak bijvoorbeeld maar eens een wandeling buiten. Bijvoorbeeld nadat het geregend heeft. Dan zie je in de modder op de weg, de bandensporen van auto's en fietsen. Of zoals hier tractoren, mountain bikes, gewone fietsen, brommertjes, auto's, aanhangers. En allemaal hebben ze weer een ander profiel en dus patroon.

Als je om je heen kijkt zie je heel veel kleuren grijs en groen. Als je dat probeert te vertalen naar de kleur van je tekening of schilderij, quilt of boekjes dan zie je dat er zoveel meer mogelijk is qua kleuren dan wij zouden bedenken. Sommige kleuren schuren echt een beetje maar in het grote geheel van de natuur stoort het absoluut niet. Sinds ik op deze manier naar kleuren kijk, durf ik veel meer. De modder banden patronen kun je natekenen en als achtergrond voor een journalpagina gebruiken. Of je kunt ze proberen na te borduren. Of schilderen.

Nu besef ik me terdege dat er hier in het dorp een overload bestaat aan patronen, indrukken, kleurencombinaties en zo voort maar ook in de stad kun je deze patronen vinden. In mijn vorige woonplaats was weinig groen en des te meer grijs (beton) maar ook daar vond je inspiratie. Kijk maar eens naar het straatwerk. Straatstenen kunnen in veel patronen neergelegd worden. Let er maar eens op. Of bestrating in tuinen. Gevels van gebouwen zijn ook het bestuderen waard. Probeer dat wat je ziet te versimpelen en terug te brengen tot een paar lijnen.

Maak gewoon maar eens een foto af en toe. Misschien dat je er niet meteen iets mee doet maar over een jaar of misschien nog wel langer. Soms ook verbind je dingen met elkaar die ogenschijnlijk niks met elkaar te maken hebben. Je bladert wat door je foto's en het blijft wat hangen/haken in je hoofd en opeens *plopt* het er uit. Op welke manier dan ook. Herkennen jullie wat ik hier schrijf? Hoe verzin je het, zeggen mensen dan. En dan denk ik altijd... ik verzin het niet, het is er al. Overal om ons heen. We hoeven het alleen maar te vertalen. Oh en maak het niet te moeilijk voor jezelf. Dat helpt heel erg! Fijne dag vandaag!

Glue book/plakboek...

Met het voorzichtig terugkeren van de energie kreeg ik ook weer zin in het werken in mijn plakboek of, zoals ik het liever noem, mijn glue book. Eerst nog wat aarzelend en er veel te veel over nadenkend maar later toch weer wat meer ontspannen. Zoals werken in zo'n boek bedoeld is. Wel had ik tijdens het bladeren in tijdschriften wel al mooie papiertjes verzameld, zodat ik meteen aan de slag kon. Die eerste pagina's laat ik maar even voor wat ze zijn. Die zijn niet echt heel erg geslaagd. Deze vrolijke pagina past goed bij het weer buiten. Een kleurrijk geheel met van alles en nog wat door elkaar.

Bij de tweede collage springt één van de woorden er meteen uit. Het woord perfect. Voor mij is het steeds lastig om dingen niet perfect te willen doen. Het zit me in mijn aard en het is er moeilijk uit te krijgen. Verder zie je op deze bladzijde een van de lucifersmerken die ik kreeg van mijn vader. Hij spaarde die dingen in zijn jonge jaren. Ik kan me nog goed herinneren dat hij ze afweekte in de gootsteenbak en te drogen legde op een krant.Later heeft hij zijn verzameling weggegeven maar zo af en toe, bij het opruimen van zijn enorme archief in zijn kantoor vindt hij er nog een paar. En die mag ik dan hebben. Je ziet the Blue Diamonds. Twee zingende broers die ik me nog herinner uit mijn jeugd. Een van mijn ooms was er fan van.

De tekst op deze bladzijde vond ik het bewaren waard. Gebruik je ogen alsof je morgen blind wordt. Luister naar de muziek die doorklinkt in stemmen, het lied van een vogel en de krachtige tonen van een orkest alsof je morgen doof bent. Raak elk object aan alsof je morgen je tastzin zou kunnen verliezen. Mooi hè? Ik probeer hier zoveel mogelijk opvolging aan te geven. Het geeft zoveel extra's.

De volgende bladzijde maakte ik tegelijk met de vorige. Dat doe ik vaker. Zo passen de kleuren wat meer bij elkaar en is het wat rustiger voor het oog om te zien. Lieve zachte kleuren dit keer maar bij het omslaan van de bladzijde knalt een en ander je weer tegemoet. Juist de afwisseling maakt het zo leuk om deze collages te maken.

Zie je wat ik bedoel? Deze pagina is weer heel anders. Vrolijk en helder. Ik combineerde visjes voor in de kerstboom (middenonder) met ijsjes en bloemen. Het kan allemaal goed samengaan als je maar niet te veel nadenkt. En dat is precies het uitgangspunt bij het maken van deze plakwerkjes. Want streven naar perfectie moeten we niet te veel willen. Het is eigenlijk knippen, plakken en huppekee! Klaar ben je.

Tot zover de papiertjes. Ik ga eens nadenken waar ik de volgende keer over wil schrijven. We gaan het zien. Tot dan!

Toch weer een wandeling...

Toch weer een wandeling. Het is zo fijn om buiten te zijn nu. En dat was het ook in Januari. Zomaar wat dingen die me tijdens de wandeling opvielen...Het was op een zaterdag dat ik deze foto maakte en mijn hart sprong op. Eindelijk weer een beetje kleur in een struik. Tot ik dichterbij kwam en zag dat het geen bloessem was maar de bloemen van de Prunis? Heet deze struik zo? Ik ben er niet zeker van. Deze struik straat in de tuin bij een heel gezellig huisje. Er woont daar een oude vrouw die met kabouters praat. Zo lief vind ik dat!

Wie weet hebben we straks een tekort aan gas en zitten we in de kou. Dat waren de berichten die al voor de oorlog in Ukraïne langs kwamen maar de gasprijs al wel aan het stijgen was. Hier in het dorp hebben veel mensen een houtkachel omdat er nou eenmaal veel snoeihout voorhanden is. Bovendien wonen de mensen niet bij elkaar op de lip en zo klaagt eigenlijk niemand over stank als de kachel aangestoken wordt. De mensen die hier wonen hebben een flinke voorraad hout klaarliggen en hoeven zich geen zorgen te maken.

Deze superoude knotwilg staat aan de rand van de kleine rivier. Ontdaan van alle takken. Ik ben benieuwd of er nog leven in zit. Hij ziet er wat tobberig uit, vinden jullie niet? De tak die je ziet op de voorgrond is van een andere boom. Zo lijkt het nog wat. Eind januari bogonnen zich al heel voorzichtig nieuwe knoppen te vormen. Zien jullie ze?

Hier een hele berg snoeihout, netjes bij elkaar. Ik ben benieuwd wat ze er mee gaan doen. Gaat het door de versnipperaar? Wordt het naar de stort op de gemeentewerf gebracht? Of wordt er een muurtje van gevlochten?

Kijk, Hier is zo'n beginnend muurtje. Men probeert te weven tussen de bomen maar als de afstand te groot is wordt er een paaltje tussengezet hier en daar om het proces wat te stroomlijnen.

Zomaar wat foto's die ik met mijn telefoon maakte tijdens verschillende wandelingen. Het is zó fijn dat ik langzaamaan weer wat meer lucht krijg en de conditie weer wat verbetert. Laten we hopen dat er nog veel mooie wandelingen mogen volgen. Volgende blog geen wandeling maar wat plakwerkjes denk ik. We gaan het zien. Tot dan!

Tutorial 1...

Vandaag geen wandeling maar een kleine tutorial. Ik was al een tijdje van plan er af en toe eens een te maken maar het kwam er steeds niet van. Maar nu ik deze week een nieuwe ronde punch bestelde dacht ik ineens aan de slinger die ik in januari maakte. Ik zocht naar de foto's en waarempel, ik vond ze. Doordat ze op 11 januari genomen zijn, is het licht niet heel erg best maar we doen het er mee. Nog steeds ben ik bezig om dingen te maken van spullen die ik al in huis heb. De bodem is nog lang niet in zicht. Vorig jaar begon ik daarmee tijdens lockdown en hoewel we nu weer volop kunnen kopen, trekt me dat niet meer zo aan. Af en toe vind ik wat in de kringloopwinkel maar verder dan dat gaat het niet.

Er lagen nog aardig wat kleine restjes papier en daar maakte ik rondjes van. Je kunt dat met zo'n punchapparaatje doen maar als je die niet hebt, trek je gewoon de omtrek van iets ronds om en knip je het uit. Ik gebruikte acht rondjes per balletje maar dat hoeft niet perse. Vanaf drie rondjes zijn ze ook al prima. En als je er tien wilt gebruiken is dat ook goed. Nadat ik klaar was met de rondjes, ging ik naar zolder. Op zoek naar de kralendoos. Dat was nog een hele klus maar uiteindelijk vond ik hem dan toch. Je kunt elk soort kraal gebruiken. Laat ze een beetje bij je papiertjes passen en het is al goed. Ik deed steeds 5 kralen tussen de papieren balletjes.

Hoe ga je te werk? Je neemt de rondjes die je wilt gebruiken voor 1 balletje en die vouw je allemaal dubbel. Met de goede kant naar de binnenkant want op de buitenkant ga je straks lijmen. Als ze gevouwen zijn plak je ze aan elkaar. Het wijst zich vanzelf. Ik gebruikte daar pritt stick voor. Maar met hobbylijm kan het ook prima. Uiteindelijk plak je de laatste helft aan de eerste en is je balletje klaar.

Als alle balletjes klaar zijn, neem je een lange draad en rijg je daar eerst vijf kralen aan. Omdat ik een enorme hoeveelheid borduurzijde gekregen heb van iemand, gebruikte ik dat maar ik kan me voorstellen dat je zuinig bent op je DMC garen en liever iets anders gebruikt. Katoen kan ook. Let er wel op dat het dun genoeg is om je kralen te rijgen. Eerst wat kralen dus, daarna een papieren bolletje. Je kunt precies door het midden steken als je netjes geplakt hebt. Daar zit een klein gaatje.

Na een papieren bolletje eerst weer een paar kralen, daarna weer een balletje en zo verder tot de slinger lang genoeg is. Je hoeft niet persé rondjes te gebruiken. Ik heb ook ovalen gebruikt en dat wordt ook leuk. Misschien een idee voor Pasen? Je kunt varieren met het papier. Paas/lente kleurtjes. Of juist kerstkleuren. Rood wit blauw oranje voor Koningsdag of zo..Alles kan. The possibilities are endless!

Ik maakte nog een lusje aan het begin en einde van de draad zodat ik hem makkelijk op kon hangen. Eerst nog even met spelden op mijn inspiratiebord maar nu inmiddels al weer even op een ander plekje. Ik ben benieuwd op de uitleg duidelijk genoeg was. Vraag anders gerust om verduidelijking. Leuk dat je hier weer kwam lezen. Tot de volgende keer.

Wandelen...

Nog een wandeling. Nu start ik echt aan de rand van het dorp. Als we de vorige keer rechtdoor waren blijven lopen op de dijk, waren we deze weg tegengekomen, hadden we goed moeten opletten bij het oversteken en waren we zo het volgend dorp binnen gelopen. Het is niet prettig wandelen aan deze weg in verband met de voorbijrazende auto's maar toch is het misschien leuk om het dorp eens van deze kant te benaderen. Asfalt en stenen. Daar valt niet veel over te zeggen. Wel kwam ik op deze weg toch iets grappigs tegen. Je gaat het op de volgende foto zien. Maar eerst over de bomenrij die je aan de horizon ziet. Daar gaan we straks rechtsaf en lopen we het dorp weer in. Het is de oude weg naar de kerk vanuit het buitengebied. Het veld noemen ze dat hier. Een eeuwenoude weg dus en altijd als ik daar loop, ben ik me daar van bewust.

Hier zie je wat ik tegenkwam. Van wie zouden deze schoenen kunnen zijn? Ze waren nog redelijk nieuw en in goede conditie. Gooide iemand ze uit de auto? Of misschien verloor iemand ze vanaf de fiets of de bromfiets? Hoe dan ook.... de dag erna waren ze verdwenen. Ik hoop dat de eigenaar ze gevonden heeft. Het is nog wel even lopen voordat ik bij de bomen ben. Ik denk zo'n twintig minuten.

Inmiddels aangekomen bij de bomen, lopen we rechtsaf op de kerkweg. Tevens een van de oorspronkelijke wegen naar het dorp van oudsher. In gedachten zie ik gezinnen lopen op weg naar de kerk. Vader, moeder, een rijtje kindertjes. Misschien ook reden hier koetsjes met paarden ervoor in de tijd dat er nog geen auto's waren. Of reden er kindertjes op de fiets. Met een grote tas op de bagagedrager... het zijn zomaar wat van die gedachten die door je heengaan als je er loopt. Het is echt een van mijn favouriete wegen hier in het dorp. En dat komt door de knotwilgen. Mijn all time favoriete bomen. Aan het eind van de weg begint de bebouwde kom. Als ik daar linksaf ga en een paar honderd meter doorloop, kom ik uit bij het omgeploegde veld waar ik in mijn vorige blog over vertelde.

Ja, ik loop hier graag. Het is 11 januari als ik deze foto maak en het is de tijd van het snoeien van de wilgen. Overal worden de knotwilgen van hun takken ontdaan. Het is een gezellige bezigheid want meestal doen mensen het met elkaar. De een zaagt, de ander raapt de takken bij elkaar en de derde doet ze door de versnipperaar. Of ze vlechten meteen heggen van de takken, dat gebeurt ook regelmatig. De bomen aan deze weg zijn van de gemeente en worden ook door hen gesnoeid. Als een paar dagen ben ik verwonderd over de manier van snoeien. Waarom maar half? Waarom niet meteen helemaal? Geen idee, maar het ziet er grappig uit.

Kijk, zie je het? Het raadsel zal vast opgelost worden. Op de achtergrond zie je een van de schapen die daar lopen. Precies achter de boom staat een huis waar wij ook nog naar gekeken hebben om te wonen maar het was te klein voor ons. Wat een gezellige buurtjes hadden we dan gehad. Nog even wachten en dan dartelen de lammetjes er weer. Een mooie tijd breekt aan. Nog even geduld.

Ook deze wandeling is weer aan het eind. Ik ging linksaf aan het eind van de weg en daarna meteen naar rechts naar mijn huis. Lekker warme chocomelk drinken want het was toch best frisjes buiten. In mijn volgend blog laat ik een knutsel zien.

Geduld...

Hallo allemaal! Daar ben ik weer. Ik zag dat het alweer een maand geleden is dat ik voor het laatst wat schreef hier op het blog. Shame on me. Er gebeurde heel veel deze maand. Misschien is het beter dat even te laten rusten en samen te gaan wandelen. Hebben jullie daar zin in? Dit keer lopen we een rondje door het westelijk deel van mijn minidorp. Ik vertelde ooit dat we hier zo'n 600 inwoners hebben maar de buurmaan zei me vorige week dat we zelfs dat niet halen. Nou ja, dat maakt voor de wandeling niet uit toch? Laten we maar snel van start gaan.

Deze foto nam ik op 6 januari. De lucht was strak blauw en de akker net geploegd. Je kunt goed zien dat we hier te maken hebben met lekkere vette klei. Zwaar om te bewerken als je het in de tuin hebt, maar de grond is meteen ook heel vruchtbaar. We moesten daar wel aan wennen nadat we jaren hadden getuinierd op zandgrond. Wat ziet het er mooi uit,zo'n akker. Klaar voor de nieuwe aanplant. Het huis in de verte is straks het eind van de wandeling. Dan hebben we een mooi rondje van ongeveer 5 km gemaakt. Voor nu gaan we rechtsaf naar de dijk. Het geploegde veld is links van ons.

Inmiddels hebben we al een kilometer of wat gewandeld. De smalle dijk is nog heerlijk stil. Over een paar maanden zal dat anders zijn. Als de bloesem aan de bomen komt en het weer mooier, dan is het gedaan met de rust. Het doet me denken aan de tijd dat we niet ver van de zee woonden. Dan was het deze maanden ook zo fijn. De zomerdrukte lieten we meestal voor wat het was of we gingen laat op de avond een frissen neus halen aan het strand. Het verbaast me steeds hoe helder het licht in januari was. De foto's zouden ook gisteren gemaakt kunnen zijn.

Aan het einde van de dijk gaan we weer naar beneden. Zouden we dat niet doen, dan belanden we zo in het volgend dorp. Net zo klein maar net zo gezellig heb ik me laten vertellen. Dit keer gaan we van de dijk af en lopen we een poosje tussen de bomen door. Ik zal daar op een ander moment wel foto's van laten zien. Deze foto maakte ik aan het begin van de weg waar we straks zullen eindigen. Er zijn twee van deze stoepen (zoals ze hier genoemd worden) dicht bij elkaar. Degene dichtst bij het dorp is de meest gebruikte. Deze is rommeliger en avontuurlijker. De weg die ik graag bewandel, hihi. De meeste huizen hebben heel veel grond en het huis waar deze bomen bij horen staat met de voorkant aan de andere stoep. Soms staat een huis aan deze weg en loopt de tuin door naar de andere weg. Het is zo'n beetje om en om bedenk ik me nu. Deze bomen waren oud en verrot. Een klein duwtje was genoeg om ze horizontaal te laten belanden. Ze mogen blijven liggen voor de insecten. Op een later moment worden ze opgeruimd.

Kijk, hier zie je de hele weg. Ongeveer zo breed als een auto. Aan het eind van deze weg, zie je het huis waar in net over sprak. Nog ongeveer een kwartier lopen. Het kan ook in tien minuten maar ik stop vaak om foto's te nemen. Hier links zie je iets wat je vaak ziet hier in de omgeving. De takken (snoeiafval) worden tussen de grote bomen gevlochten zodat je een soort heg krijgt. Als je goed kijkt, zie je er van alles tussen kruipen aan muisjes, insecten en kikkers/padden. Het had net geregend en het ziet er allemaal nog wat waterig uit. Geluid kan ik jullie er niet bij leveren maar geloof me, het is hier super. Alleen dierengeluiden. Verder niks. Je komt hier echt weer op orde als je muizenissen in het hoofd hebt. En daar heb ik nogal eens last van.

En ja, dan zijn we nu bijna aan het eind van de wandeling. Ik ga straks linksaf en dan is het nog een paar honderd meter naar mijn huis. Rechts staat het huis van de eerste foto. De eigenaars zijn supervriendelijke mensen die graag een praatje maken. Ze bezitten drie schitterende Friese paarden waarvan er een zwanger is. Als kind reed ik graag paard zonder zadel maar ik ben er een keer vanaf gevallen en hield er een gebroken pols aan over. Sindsdien ga ik ze een beetje uit de weg. Ineens een jeugdherinnering: Ik was met mijn aller allerliefste vriend. Toen nog vriendje. Hij spalkte mijn pols met een tak en zijn zakdoek. Zo gingen we naar huis. Hij leverde mij af bij mijn ouders en ging daarna terug naar het paard om het naar de stal te brengen. Hij werd later veearts. Het zat er al vroeg in...Grappig dat zo'n incident je dan ineens te binnen schiet. Deze paarden zijn heel mak en kalm van karakter. Zij hebben mijn vertrouwen weer wat hersteld. Links zie je de heg van de wijngaard. Netjes gesnoeid. De leilinden daarboven zijn ook weer mooi in model. Als je even terugkijkt naar de eerste foto kun je de wijngaard zien. Kijk maar recht over het paaltje op de voorgrond heen. Het was leuk even samen te wandelen en een frisse neus te halen. Er komt wat meer gelegenheid om te bloggen komende tijd. Jullie gaan me hier dus weer wat vaker zien. Tot dan! Dagdag!