De auto en het dagboek..

Al eerder schreef ik hier over de laptop die een APK beurt nodig had. Dit keer was de auto aan de beurt. Sinds we verhuisd zijn is dat een hele operatie. In onze vorige woonplaats bracht ik hem naar de dealer en liep ik terug naar huis. Nu gaan we samen. In optocht rijden we nu tien kilometer naar de stad waar we ooit woonden. Omdat we altijd hetzelfde merk auto rijden, keren we nu na jaren van afwezigheid, weer terug bij onze oude dealer. Dat is wel weer gezellig natuurlijk. Ik gaf de sleutel af bij de jongeman aan de balie en realiseerde me dat dit een jongen was waar een van mijn jongens ooit mee voetbalde. Hij herkende mij meteen. Zo grappig! Hij beloofde goed voor mijn auto te zorgen en me een belletje te geven wanneer hij klaar was.

Ondertussen was de liefste aller mannen met zijn auto gearriveerd en stond hij al bij de voordeur op me te wachten. We reden tien kilometer terug. Gezellig samen in de auto. En ja, natuurlijk haalden we herinneringen op aan de jongen die de jongeman ooit was. In de loop van de middag werd ik gebeld dat de auto opgehaald kon worden uit het autoparadijs. Dus wij weer samen in de auto daarheen..... weer 10 kilometer. De man ging weer naar huis en ik ging naar binnen om de sleutels te halen. De auto stond al klaar. Glimmend en wel. Want ze hadden hem even gewassen. Wat aardig! De jongeman van die ochtend was niet aan de balie. Zijn collega vertelde me dat hij halsoverkop vertrokken was omdat zijn vrouw ging bevallen. En ook dat de jongen van toen, vader geworden was van een tweeling. Jullie begrijpen dat dat natuurlijk een van de dingen was die ik in mijn dagboek schreef. En zo is er elke dag, ook in deze lastige tijd, wel een lichtpuntje. Een blij moment. Waarin er iets moois op je pad komt. Laten we er voor openstaan en ons er aan optrekken. Op de foto zie je een foto van de betreffende dagboekbladzijde.