Dagboek

Ik weet het nog als de dag van gisteren. Ik wilde heel graag een dagboek kopen in de nieuwe kadowinkel in het dorp achter de rivier waar ik als kind woonde. De hele zomer had ik klusjes gedaan voor iedereen en uiteindelijk had ik genoeg geld bij elkaar gespaard om er een te kopen. Ik wist precies hoe het eruit zou zien en wat ik er in zou schrijven. De mevrouw van de winkel liet me allerlei dagboekjes zien maar degene die ik zo mooi vond, was daar niet bij. Maar omdat ik te verlegen was om er wat van te zeggen kocht ik uiteindelijk een van de boekjes die ze me liet zien. Later (een paar jaar) kocht ik alsnog het dagboek van mijn dromen. En ik schreef het helemaal vol. Het was fijn om alles te documenteren. Ik ging er mee door tot een jaar of tien geleden. Toen ik begon met bloggen was dit mijn dagboek. Ik veranderde nogal eens van blog en van blognaam en radicaal gooide ik dan alles van de vorige blogs weg. Veel weet ik niet meer uit die tijd. De dingen die er echt toe deden zitten voorgoed in mijn hart. Soms vind ik het jammer maar meestal kan ik er mee leven. Het is goed zoals het is.

Omdat je op een blog niet zo openhartig kan zijn als in een echt dagboek ben ik ook weer gaan schrijven. Ik pakte wat papieren en plakte ze aan elkaar met washi tape. Zo maakte ik een dagboekje om in te schrijven. Hier en daar versier ik de bladzijden en al met al ben ik er elke dag een klein uurtje mee bezig. Hier op de foto zie je het boekje liggen zoals het er uit zag toen het net klaar was. Onbeschreven bladzijden. Inmiddels is het al een stuk dikker en gevuld met mooie hersenspinsels, zorgen, waarnemingen en observaties. Met hoogte en dieptepunten. Kortom, zoals het leven geleefd wordt.