Saai...

Dat ik hier op een mooi plekje in Nederland woon, heb ik regelmatig aan jullie laten zien. Tijdens mijn wandeling maakte ik hier en daar wat foto's. Maar die kunnen natuurlijk nooit de sfeer weergeven van hoe het hier echt is. Zo maakte ik ook wat foto's voor mijn jongste zoon toen ik op mijn wekelijkse uitje was. Het erf af en het dorp uit. Jongste woont in Zuid- Afrika en heeft ooit samen met ons in de provinciestad hier niet zo heel ver vandaan gewoond. Als ik daar dan weer eens ben stuur ik hem er wat foto's van. Hij vindt dat altijd leuk en meestal komen er dan herinneringen boven die we dan met elkaar delen. Dit keer maakte ik een foto van een nogal kenmerkend pand op de markt met daarachter de kerk waar we elke week naartoe gingen. We hebben goede herinneringen aan de tijd dat we daar woonden en het is fijn dat ik er weer regelmatig naartoe kan gaan.

Als ik, na een bezoek aan die provinciestad weer terugkeer op het dorp en op het erf ben is dat altijd weer een fijn moment. Ik schreef daar eerder over. Het is nooit saai en er is elke dag wat anders te zien of te ontdekken. Zo stond een paar weken lang de kerk in de steigers. Er moest nodig e.e.a. gerepareerd worden aan de hoeken. De stenen zaten los. Ik maakte deze foto vanuit het raam van mijn werkkamer op de eerste verdieping. Met bewondering heb ik zitten gekeken naar de mannen van monumentenzorg. Wat een vaklui waren dat zeg! Alles ziet er nu weer netjes uit.

Een derde foto van mijn omgeving wil ik jullie niet onthouden. Het heeft een kleine link naar de provinciestad waar ik hierboven over schreef. We woonden daar aan een singel waar eigenlijk nèt iets te hard gereden werd. Er lagen wel drempels maar die hielpen niet veel. De gemeente bedacht toen het plan om schapen in te zetten als snelheidsremmers. Ze zouden meteen ook het gras in de berm korthouden. Het was een gezellig gezicht en het plan werkte. Nu terug naar dit dorp. Veel mensen houden hier schapen of geiten. Ze houden het gras kort en in het voorjaar is het een gezellig gebeuren met al die lammetjes. De laatste tijd is er wat onrust in het dorp want we hebben uitbraken van diezelfde schapen.

En dat wordt natuurlijk gemeld op de groeps/dorps-app. Foto's met begeleidende tekst. Meest vanuit de auto genomen. Of vanaf de fiets. Van wie is dit schaap? Meestal meldt iemand zich dan of waarschuwt de eigenaar. Soms ook wordt een schaap tijdelijk bij andere schapen in de wei gezet. Er is er één die zo vaak ontsnapt dat we haar Houdini zijn gaan noemen. Zij breekt meer dan regelmatig uit. Hek goed repareren wordt gedaan maar ze ziet kans om er steeds vandoor te gaan. Gelukkig rijden de mensen hier zowieso niet harder dan 30 km dus schade is er nooit en het is ook wel een komisch gezicht die natuurlijke verkeersremmers. Op een dag ging zelfs een moeder met twee van haar kinderen buiten de deur eten. Bij de kapper in de tuin nota bene. Misschien hadden ze het warm en wilden ze van hun jasje af? We kregen een live verslag via de app. Nu lopen ze bij mij in de tuin schreef de een. Even later iemand van een paar huizen verderop... en weer verder. Het was hilarisch want er wonen nogal wat grappige mensen hier. Uiteindelijk meldde de eigenaar zit en gingen ze weer achter het hek. Ik zei het al zo vaak. Het is een dorp van niks naar nergens. Maar saai? Nee dat is het hier zeker niet.