Groen...

Ooit geboren in de mooie Alblasserwaardse polder was het voor mij wennen om op mijn 16e naar de grote stad te verhuizen. De hoeveelheid huizen, mensen en de afwezigheid van groen vielen me zwaar. Ik kan me nog herinneren dat mijn studentenkamer vol stond met allerlei soorten kamerplanten. Ze stonden werkelijk overal. Om maar te compenseren denk ik. Ik verhuisde daarna naar een nog grotere stad, toen naar een dorp, daarna een provinciestad, een groot dorp met stadse allure, een nog groter dorp, een miljoenenstad en uiteindelijk eindigde mijn verhuisavontuur hier. In een dorp van niks naar nergens, aan het eind van de hoofdstraat die 200 meter lang is, achter de kerk en midden in het groen. Buitengroen wel te verstaan. En ik geniet elke dag weer, meerdere keren, van die overdaad. Het is alsof ik hier altijd gewoond heb. Twee keer per week ga ik van het erf. Om boodschappen te doen. !x in het dorp hier vlakbij aan de overkant van de rivier. De andere keer ga ik er echt op uit. En elke keer weer kom ik doodmoe en overprikkeld terug. En ben ik gelukkig als ik het dorp binnenrijd. Ja, hier hoor ik. En als het aan mij ligt, ga ik hier ook niet zomaar meer weg.

Daar waar ik woonde had ik meestal een groot huis maar met een kleine tuin. Hier is de tuin 1500 m3 groot. Veel werk dus maar oh zo fijn om te doen. Eerst was er alleen gras en grint. Daarna hebben we drie mooie koningslindes geplant en een bijenbloemenborder gezaaid. Daarna kwam de fruitboomgaard en de border langs de oude kerkmuur met de leilinden. Dit jaar maakten we een kleine moestuin waar nu een mooie courgetteplant groeit. En wat rode bietjes. We beginnen rustig en zien wat groeit en niet groeit. We kunnen ons dat permiteren omdat we mee-eten van de moestuin van de buren. Oh en ik kreeg een slaplantje van een van de andere buren. Aan het eind van de week eten we lekker sla. Jummie.

De vorige bewoners van dit huis hebben gezorgd voor een grondwaterpomp we kunnen de tuin dus sproeien met grondwater. Dat scheelt veel werk. De pomp staat in een vormalig kippenhok en op het dak staan bakken met bodembedekkers. Sedum en zo. Hier en daar is er wat doodgegaan. Van een tuinvriendin kreeg ik stekkies uit haar tuin om e.e.a. aan te vullen. Ze moeten nog even goed wortelen in de schaduw maar daarna mogen ze op het dak verder groeien. Het rek waar ze op staan, komt uit een groentewinkel. Prima geschikt om dit soort bakken op te zetten dus. Zo ben ik met dit mooie weer vrijwel de hele dag buiten bezig en oh, wat is dat fijn. Het binnenwerk komt later wel. Nu geniet ik op deze manier. Ik drink een bakkie buiten, hoor de vogels fluiten en vandaag ook de wind door de grote bomen ruisen. Ik moest er een lange weg voor afleggen, niet altijd makkelijk, maar uiteindelijk kwam ik aan en thuis. Hier in het minidorp aan de rivier. Wie had dat gedacht. Na al die diepzwarte donkere jaren vol zorg, pijn en verdriet is er nu licht, lucht en groen. Life is so so good!