Drie dagen voor....

Ik ga nog even met jullie terug in de tijd want deze foto's wil ik toch ook met jullie delen. In eerste instantie had ik ze over het hoofd gezien in mijn foto mapje op de laptop maar ze zijn eigenlijk best grappig en vertellen ook over de procedures in een ziekenhuis en waarom daar soms niet vanaf geweken wordt. 

Drie dagen voor de operatie mocht ik voor de laatste keer naar het ziekenhuis komen. Er zouden nog wat vragen gesteld worden en wat laatste onderzoeken gedaan en dan was ik klaar voor de ingreep. Hierboven zie je een foto die ik nam toen ik zat te wachten tot het mijn beurt was. In het nieuwe ziekenhuis met de mooie vloer. De kleuren zijn prachtig.

Na verloop van tijd mocht ik naar binnen bij dokter Marc. Ik ben zijn achternaam vergeten. Hij stelde zich voor als zaalarts. Ik zou hem na de operatie weer zien. Het was zijn eerste werkdag en ik zijn eerste patiënt van die dag. Extra spannend voor hem. Gelukkig had hij al wel veel ervaring opgedaan in een ander ziekenhuis en moet ik dus eigenlijk zeggen dat het zijn eerste dag in MIJN ziekenhuis was. En ja, dan volg je de regels nog precies. De vragen waren snel beantwoord en het onderzoek verliep ook soepel. Hoewel het woord soepel vooral op hem van toepassing was want bij mij deed het flink pijn.

Toe hij de viltstift pakte was er niks aan de hand. Daarna volgde iets grappigs. Hij ging dus op mijn bovenbeen aangeven welke knie er geopereerd moest worden. Dat was om vergissingen te voorkomen. Maar eh... in mijn geval kan er toch geen sprake zijn van een vergissing, zei ik nog. Nee dat weet ik, maar ik zet het er toch op. Maar eh... zei ik weer....eh.... ik ga toch nog drie keer onder de douche. Denk je dan niet dat de viltstift er af gewassen is? Ja, waarschijnlijk wel, zei hij. Maar deed het toch. Grappig toch? Dat je weet dat wat je doet 2x onzin is en het toch doet omdat het nu eenmaal zo 'hoort'. Later hebben we er hartelijk om gelachen maar ja.... zo'n eerste dag hè, dat is toch spannend.

Op de dag van de operatie zelf moest ik me eerst melden bij de bloedafname want er moest kruisbloed geprikt worden. Bij het wachten op mijn beurt zag ik deze schildering op de muur. Mooi hè? Voor diegenen die het niet herkennen; DELFT. Daarna ging ik een etage omhoog en begon het avontuur. En van die viltstift was niks meer te zien ;-)