Wandel je mee? ...

Ik zit hier aan mijn werktafel in mijn werkkamer en kijk naar buiten. De zon schijnt uitbundig maar tegelijkertijd waait het behoorlijk hard. De wind komt uit het oosten want heel in de verte hoor ik de snelweg A2 hier drie kilometer vandaan. Het geluid van de auto's wordt overstemd door het zingen van de vogels. Want wat een feestje is het weer om al die liedjes te horen. Echt genieten. In dit blogje wil ik je even meenemen op een kleine wandeling die een beetje op weg naar de lente is. Ga je mee? Op de foto hieronder die ik maakte toen de bomen nog geen blad hadden, kun je ongeveer zien waar de snelweg is. Achter de huizen aan de overkant van de rivier en dan een stuk daar achter. Ik sta zelf op de oude dijk waar het zo fijn wandelen is.

Inmiddels ben ik van de dijk af en loop ik op de mooie weg die ik al zo vaak fotografeerde. De aarde is omgeploegd in bijna perfect rechte banen. Mooie vette glanzende kleigrond vind je hier in de Betuwe. Als je het oppakt voelt het bijna alsof je er een vaas van zou kunnen maken. In een volgend blog zal ik er nog eens een foto van maken en misschien kunnen we dan zien wat er gaat groeien. Mooi in alle eenvoud. Boven mijn hoofd hoor ik de spechten. Ze maken een lawaai van heb ik jou daar. Wie maakt het mooiste nest?

Altijd als ik hier loop bedenk ik me hoeveel mensen hier voor me liepen. Om net als ik te ontspannen en te genieten. Maar misschien ook voor hun werk. Of ze gingen met de boot door het water. Voor plezier en ontspanning. Of voor hun werk. Zoals dit binnenvaartschip. Het is het laatste binnenvaartschip met reguliere vaart door de kleine rivier. Ik heb me laten vertellen dat het oud ijzer ophaalt in een dorp, hier verderop. Vroeger was het veel drukker met dit soort schepen vertelde diezelfde man me. Ik hoorde van de week op de radio in de auto onderweg naar ergens dat er aan gedacht wordt om weer veel meer gebruik te maken van vervoer over water. Wie weet zie ik dan weer vaker dit soort schepen als ik op de dijk loop.

De weg met de mooie kleigrond heb ik achter me gelaten en ik ben linksaf geslagen. De bebouwde kom van het dorp waar ik zo graag woon is al weer te zien. Maar daarvoor toch nog even stoppen bij deze dikke wollige dames. Nog even en ze zijn weer moeder en huppelen er kleintjes om ze heen. Ik kijk er zo naar uit! Het is elk jaar weer zo'n feestje om dat jonge grut te zien. Op de achtergrond zie je de kersenboomgaard. Ongeveer tegelijk met de komst van de lammeren zal ook de bloesem weer te zien zijn. Mooie rijke witte bloesem. En weer later de kersen zelf. Jummie!

Voor ik echt het dorp inloop kijk ik nog even naar Links. Ja hoor, het wordt echt bijna lente nu. De ooievaars zijn terug op het nest. En verliefd dat ze zijn. O lala.... klepperdeklep. Ook daarop kan ik niet wachten. Ik ben nu vlakbij huis. Best wel frisjes buiten. Ik denk dat ik maar warme chocolademelk ga maken. Daar heb ik echt zin in. Jummie! En dan daarna dit verhaal aan jullie schrijven. Oeps, dat deed ik dus al. Fijne dag allemaal!