Aloha...

Raad eens wat.... ik ben er weer. Wat is het lang geleden he dat ik hier kwam schrijven. De schrijfmoeheid had me een beetje veel te pakken. Vandaag ruimde ik mijn telefoon op. Wat maakt een mens toch veel foto's en wat woeker ik toch altijd met de beschikbare ruimte die dat inneemt. Regelmatig krijg ik een waarschuwing. Niet dat het veel helpt maar toch.. Er waren best veel foto's die ik nog met jullie wilde delen en zo ontstond spontaan het idee om het schrijven weer op te pakken. Ziedaar!

Zo vond ik een foto van de logeerkamer. Eindelijk kunnen de kleintjes hun bed op een fatsoenlijke manier bereiken. Er staan nog wel wat verhuisdozen die uitgepakt moeten worden, maar het gros is wel gedaan nu. Over een poosje schuif ik een leuk kamerscherm tussen de bedden en hebben ze allemaal een eigen plekje. Eindelijk! We wonen hier nu alweer drie en een half jaar en het werd tijd. Toch?

Deze foto wil ik ook met jullie delen. Het was aan de begin van de boerenprotesten. De vlaggen hingen net op hun kop toen deze dame het winkeltje kwam binnenlopen. Ze was aan het wandelen langs de rivier en ze had nogal wat bekijks zoals ze het zelf noemde. Eerst dacht ik dat ze een zakdoek over haar hoofd gelegd had en daarna het petje er bovenop maar nee.... ze had de zakdoek er aan vastgenaaid. Mooi hè? We dronken samen thee en praatten wat over de boeren, de tuinders en de polder. Daarna vertrok ze weer. Verder langs de rivier. Zoals zoveel mensen voor haar dat deden. Eeuwenlang.

Of ik het al eens eerder verteld heb weet ik eigenlijk niet, maar we wonen achter een kleine kerk die geen kerk meer is. Hij is gekocht door een echtpaar dat er van alles en nog wat in organiseert. Als ik de winter een concertje gegeven wordt gaan binnen de lichten aan. Wij zien dan het licht mooi door het gekleurde glas. Elk raam heeft een ander kleurtje. Dat uitzicht verveelt nooit.

Regelmatig wonen wij een concert bij. Hoe fijn is het dat we daarvoor niet helemaal naar de stad hoeven gaan maar gewoon naar de buren. Heerlijk is dat. Zo gingen we kijken bij deze vier muzikanten. Ik weet alleen niet meer hoe hun instrumenten heetten. Waren het draailieren? Ze klonken Iers en Schots maar kwamen uit Frankrijk. De mevrouw rechts had allerlei verschillende doedelzakken zich. Het was verrassend interessant.

Tenslotte een foto van ons buurhondje Lola. Ze is een mengeling tussen een Fox/Jack Russel en een Beagle. Het buitenkantje is Fox maar het binnenkantje is 100% Beagle. Ze luistert niet, loopt regelmatig weg en gaat dan haar neus achterna. Een heerlijk hondje en we zijn dol op haar. Ik denk dat ik hier maar weer even stop met schrijven. Het is weer even wennen om zo achter het toetsenbord te zitten. Ik beloof jullie dat ik niet zo lang meer zal wachten met de volgend post. Fingers crossed! Heb het goed. Fijne Paasdagen allemaal.