Versje van Toon (9)...

Op zondag altijd een versje, liedje, gedichtje van Toon Hermans. Omdat ze, in al hun eenvoud, zo mooi zijn. Dit keer uit: 75 woorden en 80 gedachten...


Kind

Ik ben een druppel van de regen
en een korrel van het zand
ik ben een vonkje van het zonlicht
en een kluitje van het land
Ik ben een nootje van Sinatra
en een kleurtje van van Gogh
Ik ben een plukje van de glorie
en een schijfje van het bedrog
Ik ben een schepje van de bergen
en een plakje van het dal
Ik ben een deel van alle leven
ik ben een kind van het heelal....

Fijne zondag!

Verzameling (3)...

Zaterdag 3 maart. Vandaag laat ik jullie weer een verzameling zien. Dit keer zijn het kwartetspellen. Ik begin met het oudste kwartetspel. Het is nog van mijzelf van vroeger. Er is veel mee gespeeld en het doosje ziet er gehavend uit. De kaartjes zijn allemaal nog mooi en het spel is nog steeds compleet. Nu oudste meisje kan lezen is het leuk om met haar te kwartetten. Ze kan het al goed. Wat een mooie plaatjes zijn het hè? Ik kan er nog steeds van genieten. En dan die zinnen er onder... echt mooi. Ik ben er aan gehecht. 

Het dierenkwartet is ook nog van de tijd dat ik kind was. Op een of andere manier heb er er niet veel mee gespeeld. De plaatjes spraken me niet zo aan denk ik. Zie je het onderste kaartje? Daar is aan gekauwd door een van de vele puppy's die we altijd hadden. Deze pup heette Sjaak en hij zal me altijd bijblijven door het gekauwde kaartje. Wat een boefje was dat. Klein meisje vindt dit spel wel leuk. Met de namen van de papegaaien heeft ze nog moeite. Het valt ook niet mee om te vragen om de: kroonkaketoe, de Blauw-gele ara, de Valkparkiet of Wigstaart kaketoe of de Roodkop-langstaart-kaketoe als je nog maar net kunt lezen....

De man maakte ooit carrière bij de Rabobank toen het nog een mooie coöperatie was die haar klanten bij naam kende ;-) In de herfstvakantie mochten de kinderen hun spaarpot legen en een cadeautje uitzoeken. Aan het eind van de week kregen de medewerkers zelf ook een kleine attentie. Deze is bewaard gebleven. Nog van voor de tijd dat de Euro haar intrede deed. Wat waren onze bankbiljetten toch mooi!

Het geldkwartet heb ik nog niet gespeeld met de kleintjes, dat spreekt ze nog niet aan. Onderstaand kwartet ook niet. Dat is nostalgie. Het komt van de plaats waar we ons huwelijkse leven begonnen en dateert uit de tijd dat onze kinderen geboren werden. Het komt eigenlijk nooit meer uit het doosje en ik weet ook niet waarom ik het nog bewaar. Ik denk altijd dat dorpen in de polder niet veel veranderen, maar als ik de kaartjes nog eens beter bekijk, zie ik toch dat dát niet waar is. Heel veel dingen bestaan niet meer. Times they are a changing..

De kwartetten die hieronder volgen zijn uit de tijd van onze kinderen. We hebben er eindeloos vaak mee gespeeld. Voordat ze konden lezen keken we plaatjes. Dan liet ik een hondenkaartje zien en vroeg wat dat voor diertje was. En welk geluid ze maakten. Daarna, als ze konden lezen speelden we vaak een spelletje voordat ze naar bed gingen. Na het eten en voor het voorlezen. We hadden wel een televisie maar die stond nauwelijks aan. Internet kwam een paar jaar later.

Weer was er een dieren kwartet en ook een nieuw sprookjeskwartet. Ik zie dat de nummers bijna opvolgend zijn. 882 en 884. Wat voor spel zou er tussen gezeten hebben? Welk onderwerp? De doosjes van de spellen van de kinderen zijn beduidend beter bewaard gebleven. Ze zijn nieuwer ook natuurlijk.

Och en dan hier het Suske en Wiske kwartetpel. Dit kreeg onze jongste zoon van oom Jaap. Oom Jaap is overleden maar deze twee hadden een goede band. Jongste heeft schaken van hem geleerd. Jaap spaarde alle albums van Suske en Wiske. Alleen jongste mocht ze lezen want die was er voorzichtig mee. Als we naar ze op visite gingen hadden we geen kind aan hem. Ik zie hem nog zitten in het hoekje van de bibliotheek opgekruld in de grote stoel.

Hoe we aan het Donald Duck kwartetspel zijn gekomen weet ik niet meer. Waarschijnlijk was het een verjaardagscadeau voor een van de kinderen. Het zit in een plastic doosje. Dat hangt met plakband aan elkaar. Niet omdat het veel gebruikt is maar omdat een van de kleinkinderen er een keer mee heeft lopen gooien. Hebben ze niet allemaal een fase dat ze dat doen?

Het mooiste kwartet heb ik voor het laatst bewaard. Het is van onze oudste dochter maar ligt nog steeds hier in de kast. Het is een bijbels kwartet. Ik vind de tekeningen zo mooi. Simpel, kleurig, het is een feest om er naar te kijken. Ik heb ook nog twee boekjes met liedjes in deze stijl. Ik zal ze eens opzoeken...

Al met al is het een aardige verzameling zo. 9 stuks maar liefst. Als ik goed ga zoeken vind ik er misschien nog wel meer. Ik herinner me er nog een die je gratis kreeg bij Fleuril wasmiddel. Bestaat dat trouwens nog? Ik zal eens kijken als ik weer boodschappen doe.

Veel kaartjes, veel kindjes, urenlang plezier.... Leuk om ze zo bij elkaar nog eens te laten shinen. Ze gaan meteen de kast weer in want ik wil niet dat ze in handen van de kleine kleintjes komen. Dat is me een keer gebeurd. Alles lag door elkaar en het was effe een klusje om ze weer uit te zoeken. Legpuzzels zijn nog erger trouwens, maar dat terzijde :-))

Haken (3)...

Vrijdag 2 maart. Tussen de bedrijven door haakte ik weer restanten garen weg. Er liggen hier altijd wel een paar handwerkjes in de mand. Mijn hoofd kan nog geen gecompliceerde patronen aan. Ik hou het dus simpel en haak ook regelmatig dezelfde patronen. Dat is niet erg want ze gaan toch naar verschillende personen.

Ik heb al een poos een probleem met mijn rechterschouder (frozen schouder) en kan niet lang achter elkaar breien. Met haken heb ik daar minder last van. Ik zit trouwens nooit uren achtereen te handwerken.

Tijdens de koffie haak ik wat, of als ik wacht tot het eten klaar is. Of wacht op de man die in de late avond onderweg naar huis is. Het is echt tussen de bedrijven door. Ook vind ik het fijn om naar een luisterboek te luisteren en dan haak ik ook lekker door.

Ik heb al verschillende keren verteld dat ik doorga tot het garen allemaal op is. Zelfs de kleinste restjes worden gebruikt. Soms zijn dat zelfs maar draadjes.

De laatste sjaal/col zal een restjes van de restjes project worden. Een bonte verzameling garen, kleurtjes en ik word daar nu al ongelooflijk blij van.

Steeds als ik een project afrond, verwerk ik de laatste draadjes in die sjaal. En die zal voor mijzelf zijn. Die ga ik houden. Al was het alleen maar om me te herinneren aan al die eerdere werkstukken.

Ik moet een beetje grinniken om mezelf terwijl ik dit schrijf. In gedachten zie ik mezelf al lopen. Het zal een soort van pippi sjaal worden. En ik moet ook grinniken om het idee dat ik niet meer zal haken of breien als het garen op is.

Er zijn namelijk steeds weer mensen waar ik garen van krijg. Ze stoppen er zelf mee. Soms gaat er een moeder naar het verzorgingshuis en zoeken ze een goed tehuis voor het garen. En omdat ze weten dat ik er blij mee ben en het eindresultaat naar een goed doel gaat brengen ze het hier. Ik probeer dan altijd een foto te maken van het eindresultaat en die dan aan de kinderen te geven. Zo van: dit is wat ik er mee gedaan heb. Dat wordt op prijs gesteld.

En zo is het weer een aardig rijtje geworden. De sjaal hierboven was leuk om te maken. Drie stokjes, dan drie lossen en daarna drie vasten. Dan weer drie lossen en drie stokjes, drie lossen, drie vasten enz. Eindigen met drie stokjes.

De tweede toer doe je het precies andersom. Dan haak je drie vasten waar je eerst drie stokjes haakte en drie stokjes waar je in de vorige toer drie vasten haakte. De drie lossen blijven steeds hetzelfde.

Bij de sjaal hierboven en onder haakte ik vier stokjes, twee lossen, vier stokjes, twee lossen enz. Eindigen met vier stokjes. Alle toeren zijn hetzelfde. Eventueel kun je de eerste aan de laatste toer vastnaaien en heb je een col in plaats van een sjaal.

Voor deze sjaal gebruikte ik variatie garen. Dat verandert van kleur. Het gaf een leuk effect. Maar kan ook heel goed in één kleur gehaakt worden. Ik gebruik steeds 200 gram en haak met haaknaald nr 5.

Meestal is het garen geschikt voor naald 3,5- 4 maar ik vind het fijn als een sjaal/col losjes aanvoelt. Zo'n stijf gehaakt ding doe je niet om voor je plezier. Ook gebruik ik altijd garen wat goed gewassen kan worden. Op een of andere manier was ik mijn eigen sjaals vaak. Lekker fris :-)

Deze sjaal is ook weer gehaakt met vier stokjes en twee lossen daartussen. Ik zei al eerder dat ik regelmatig hetzelfde patroon gebruik. Ach, ik heb ook veel dezelfde vestjes. Die hebben dan steeds een andere kleur. En ook zo met t shirtjes. Die zijn ook allemaal hetzelfde. De man heeft ook drie dezelfde spijkerbroeken. Prima hoor.

Wordt het dan nooit saai om te maken vragen jullie je misschien af? Nu niet. Maar dat komt denk ik omdat ik nog volop bezig ben met revalideren, herstellen, vallen, opkrabbelen en proberen te blijven staan. Daar klinkt in door dat het nog niet meevalt. Twee nieuwe knieën, drie keer een allergische reactie op ontstekingsremmers, jumpers knees aan allebei de kanten.

Het is een beetje om moedeloos van te worden. Toch laat ik de moed niet zakken hoor. Ik probeer positief te blijven. Ooit zal het toch beter worden hoop ik. En tot die tijd moet ik gewoon geduld hebben en door blijven gaan. En dat doe ik. Want er zijn ook heel veel dingen die fijn zijn en wél goed gaan :-)

Een nieuwe maand...

Donderdag 1 maart. Ik loop weer gezellig achter met schrijven zoals jullie kunnen zien. Maar in tegenstelling tot vroegâh vind ik dat geen enkel probleem meer. Sterker nog, het is niet erg om achteraf te schrijven. Het geeft meer overzicht, de eerste emoties zijn wat bezonken en ik heb wat afstand van de materie/waan van de dag kunnen nemen. 

Toen ik me vooraf bedacht welke kleur ik deze maand zou willen geven, twijfelde ik even tussen oranje en geel. Uiteindelijk koos ik voor geel. Omdat het aan het eind van deze maand bijna Pasen zal zijn. Omdat er deze maand veel gele bloemen bloeien. Omdat deze maand de zon weer krachtiger zal schijnen.

Tijdens een lang telefoongesprek met mijn vader zocht ik alvast wat gele spulletjes bij elkaar. Tijdens een telefoongesprek met mijn zusje maakte ik bovenstaande collage. Ik vind dat toch zo leuk om te doen :-) Gewoon wat spelen, neerleggen, nog eens anders neerleggen en dan uiteindelijk een foto maken. Er ligt weer van alles tussen. Wat gehaakte vlinders en een gehaakt hartje. Kralen, een plastic poedeltje, magneet balletjes. En ook wat van die boodschappen van AH die we toen konden sparen. Kaartjes van memory-spellen, knopen, een stukje schakelketting, en wat latjes van het spel hamertje tik van vroeger. Een mooie dwarsdoorsnede van wat er hier in huis aan reutemeteut te vinden is.

Er zijn deze maand weer veel verjaardagen te vieren. 27 stuks tel ik er op de kalender. Het is net als eerdere maanden weer een bonte mengeling van mensen van toen en nu. Familie, kennissen, vrienden en vriendinnen en aan het eind van de maand mag ik er zelf een jaartje bij tellen :-) Sommigen krijgen een kaart, sommigen ga ik zelf bezoeken, sommigen laat ik voor wat ze zijn om verschillende redenen. Ik denk die dag aan ze en sta even stil bij wat ze voor me betekenden in een bepaalde periode van mijn leven.

Terugblik...

Woensdag 28 februari. Hoe is het mogelijk dat er nu al weer een maand voorbij is? De maand van de liefde is omgevlogen. Eigenlijk heb ik het daar niet zo heel veel over gehad bedenk ik me nu. Er was veel te vieren deze maand. Ik vertelde jullie daar aan het begin al over. Er gebeurde veel en nog niet een honderdste daarvan heb ik hier met jullie gedeeld. Zo gaat dat hier. Never a dull moment :-)

Als ik later aan deze maand terug denk zal ik me denk ik vooral de kou herinneren. Want oei wat is het koud. Ik ben blij met mijn kantoor in de woonkamer. Mijn vingers zouden er gegarandeerd afgevroren zijn aan de andere kant van het huis. Nou ja, dat is misschien ook wel een beetje overdreven. Maar koud was en is het. Ik heb een dik vest aan en nog kan ik niet op temperatuur komen. Mijn thermostaat werkt nog niet helemaal goed. Ik heb het idee dat er nog veel energie naar het herstel en het op de been blijven gaat en dat er weinig overblijft om te verwarmen. Dat doen we dan maar met lekkere soepjes en warme dranken. En stampotten, die vinden wij ook lekker. Ik maakte zojuist anijsmelk. Ik had in geen jaren meer gemaakt. Het smaakte precies als toen. En nee, niet met zo'n vies suikerklontje maar met echte anijs.

Februari (en ook Januari) zijn omgevlogen ik zei het hierboven al. Echt, voor mijn gevoel was het nog maar net Nieuwjaar. Hebben jullie dat ook? Mijn vader zegt dat het met de leeftijd te maken heeft. Hij komt elke dag een paar uur te kort. Och, mijn lieve vadertje. Ook al weer twee jaar zonder zijn liefste van allemaal. En dat na bijna 60 jaar huwelijk. Ik kijk met plezier achterom naar de maand die voorbij is. En ik ben echt benieuwd wat we in Maart voor avonturen gaan beleven :-)

Koken...(2)

Hier weer een lekker recept, ik maakte het al vaker en steeds weer vinden we het lekker.

Voor vier personen heb je nodig:

4 stukken kabeljouwfilet. Liefst vers van de visboer.
zout en peper
bloem
wat olijfolie (ik denk ongeveer twee eetlepels)
Boter (ongeveer 100 gram, misschien iets minder)
Een handvol kappertjes
Verse platte peterselie. Ik gebruikte alleen de blaadjes
2 citroenen
Een koekenpan die je goed kunt verhitten.

Hoe ga je te werk:

Wrijf de kabeljouwfilets in met zout en peper en bestuif ze daarna met een laagje bloem. Niet te dik. Je kunt het overtollige meel er af schudden. Doe olie in de koekenpan en zorg dat de hele bodem bedekt is met olie. Leg de filets met het vel naar boven in de pan en laat ze even bakken. Ik denk ongeveer drie minuten. Kijk anders even of de onderkant mooi bruin is. Omdraaien en het vuur iets lager zetten. Bak de andere kant nog ongeveer 3 à 4 minuten. Neem ze uit de pan, doe ze op een bord en hou ze warm. Nu in dezelfde pan de boter laten smelten en iets bruin laten worden. Doe de kappertjes en de peterselie erbij en schud net zo lang tot de boter bruin (niet zwart) begint te worden. Knijp er dan het sap van 1 citroen over uit en haal de pan van het vuur. Doe voorzichtig want het kan spetteren. Roer goed door. Doe de kappertjes, de peterselie en de bruine boter vermengd met citroensap bij de kabeljauw en versier met wat schijfjes citroen. Wij aten er gebakken aardappeltjes en een grote salade bij. Een simpel gerechtje maar daar houden we hier van.

Koud, kouder, koudst...

Maandag 26 februari. Wat doe je als je in een oud huis woont en in een werkkamer werkt waar het glas nog enkel is en buiten de temperatuur daalt en daalt? Dan krijg je het koud als je zit te werken. Mijn werktafel staat voor het raam om zoveel mogelijk licht te vangen. Als het buiten kouder begint te worden begin ik meestal als eerste om de ombouw die om de verwarming zit (en best veel warmte tegenhoudt) een stukje naar voor te trekken. Zo kan de warmte wat meer zijn weg vinden. Dat deed ik  dit keer ook. 

De dag daarna, toen het kouder werd en ik de wind op mijn handen voelde trok ik de tafel wat van het raam vandaan. En nog een beetje en nog een beetje. Maar dat hielp niet echt. Daarom zocht ik wat 'oude' badhanddoeken en rolde die op. Als een soort van tochtvangers deden ze dienst. Zo deden de mensen dat vroeger ook. Met handdoeken of misschien wel met oude kranten of zo.

Ik weet niet of je het goed kunt zien, maar er ligt een donkerbruine handdoek net onder de handgrepen waar ik de ramen mee open kan schuiven. De dag daarna legde ik ook nog twee badhanddoeken op de richel net onder het glas-in-loodraam aan de bovenkant, want ook daar kwam me toch een partij kou vandaan. Ik had ondertussen al een paar vingerloze wanten aangetrokken, een sjaal omgedaan en een warme muts opgezet. De wind stond vol op het raam. Brr. Nu wil het geval dat ik hier veel tafels en stoelen in huis heb, maar op een of andere manier is daar de verhouding niet goed van. Ik zit te laag en krijg ik last van mijn schouders/armen.

De man kon het niet langer aanzien en bood me met tafel en al te verhuizen naar een warmere plek in huis. Dat was lief van hem. En dit is nu mijn nieuwe (tijdelijke)werkplek. Het uitzicht is min of meer hetzelfde. Ik ben de gang overgestoken en zit nu aan de andere kant van de voordeur. Hier is het nog steeds niet echt lekker warm maar het scheelt wel heel veel met de andere kant.

Echt handig is het niet want alle spullen die ik nodig heb, liggen nog in de andere kamer. Daar loop ik nu zo'n tig keer per dag naartoe om iets te pakken of terug te leggen. En daar krijg ik het toch eigenlijk best een beetje warm van. Elk nadeel heeft zo zijn voordeel, niet? Voordeel is ook dat ik alleen deze tafel tot mijn beschikking heb om spullen op te leggen. En omdat hier nogal eens andere mensen in en uit lopen voel ik me geroepen de boel enigszins geordend te houden. Gelukkig is het maar tijdelijk want ik zag dat ze over een paar dagen hogere temperaturen verwachten.

Versje van Toon (8)...

Zondag 25 februari. Op zondag iets moois van Toon (Hermans) Vandaag is dat iets uit het Groot versjesboek. Ik koos het gedichtje omdat het me aan mijn vader deed denken.... hij mist mijn moeder zo...

Echtpaar

Hij hield van haar,
maar wist niet hoe hij 't zeggen zou.
Een man met weinig tekst, maar héél oprecht,
eerst aan haar graf heeft hij die ene zin gezegd:
'Ik ben zo eenzaam, zonder jou.'

Fijne zondag.

De tuin (2) ...

Zaterdag 24 februari. Er is momenteel niet veel te zien in de tuin. Alles is in diepe slaap. De bomen rusten uit en verzamelen kracht voor straks als het lente wordt. Ik vind dat steeds weer een wonder. Als ik nu uit het raam kijk zie ik de oude lindebomen. Grijs, grauw. En dan straks, als het warmer wordt, komen voorzichtig de nieuwe blaadjes te voorschijn. Het frisse groen van het voorjaar; vol belofte. Daarna het donkerdere groen van de zomer. In de zomer heeft de man het mooiste zonnescherm dat je je kunt voorstellen. In de zomer lijkt ons huis een beetje verstopt. En dan weer het najaar waarin de blaadjes verkleuren en langzaamaan naar beneden zweven en daar een mooi tapijt op het gras maken en het huis weer langzaam te voorschijn komt. Elk jaargetijde heeft zijn eigen pracht. 

Ik weet nog precies wanneer ik deze foto's maakte. Twee dagen voor de operatie. Ik kwam thuis na een moeizame rit in de auto en had pijn. In mijn hoofd was het grijs en grauw. Net als de bomen nu in de tuin in de winter. Toch trof me in dat kleine stukje dat ik moest lopen van de auto naar de voordeur, de schoonheid van de zon op dat wat groeide in de al zo lang verwaarloosde tuin. Na de operatie keek ik er naar en door alle pijn heen en dacht... wie weet kan ik er volgend jaar zoveel meer van genieten.

En nu, een maand of vijf later, geloof ik warempel dat dat wel eens zou kunnen gaan lukken. Jullie horen, ik hou een slag om de arm, want het is afgelopen maanden al vaker niet gegaan zoals ik dat graag zag. Maar zelfs als het niet beter wordt dan wat het nu op dit moment is, heb ik al weer zoveel gewonnen. Ik ben al weer zoveel vooruit gegaan. Zeker als je het vergelijkt met voor de operatie.

Wat zou het mooi zijn om weer op de bank voor het huis te genieten van alles wat groeit en bloeit. Om weer in de tuin te werken (ik deed het in Januari) om weer bloemen te zaaien en ze te plukken en in vazen te zetten. Door het hele huis heen,  zoals ik dat vroeger deed. Toen zette ik zelfs kleine boeketjes op de nachtkastjes van de kinderen. Oh wat zou dát fijn zijn. Voorlopig is de tuin aan het rusten. Aan het herstellen, Nieuwe energie aan het verzamelen. Ik kijk uit naar het wonder van de lente en ben benieuwd welke vogels hun nest gaan bouwen in de grote oude bomen. Ik ben benieuwd. Tot die tijd geniet ik van wat was...

Boekje...

Vrijdag 23 februari. Weten jullie nog dat ik vertelde over de jeugdboeken die ik kocht in de kringloopwinkel? Ik kocht ook een ander boekje toen maar dat was ik echt helemaal vergeten. Gelukkig komt alles vroeg of laat weer boven water. Zelfs als je het niet zoekt :-) Als we vroeger als kind iets kwijt waren zei mijn moeder altijd: als je het hier binnen kwijt bent geraakt, vind je het zeker weer terug. Wat het huis heeft geeft het vanzelf een keer terug. En zo is het maar net. 

Maar goed... ik wil dus deze aankoop met jullie delen: Geillustreerde Flora van Nederland. eer dan 6000 tekeningen door E. Heimans, H.W. Heinsius en Jac. P. Thijsse. 21e druk. Het is een gidsje met tekeningen van zo'n beetje alle planten in Nederland. Uitgegeven door W. Versluys N.V. te Amsterdam/ Antwerpen in 1965. Hoe leuk is dit? Dit is een 21e druk. De eerste verscheen in 1889 voor zover ik het heb kunnen terugvinden. De 12e druk kwam uit in 1942 en de 15e druk in 1944. Dat vind ik best wonderlijk want je zou denken dat ze toen wel wat anders aan hun hoofd hadden. Maar blijkbaar gingen dit soort dingen gewoon door. De 16e druk (uitgegeven in 1947) vermeldt dat Dr Jac. P. Thijsse dit niet meer heeft mogen meemaken. Hij is in Januari 1945 op 80 jarige leeftijd overleden.

Gelukkig werd voor hem een opvolger gevonden en zo werden volgende drukken steeds opnieuw uitgebracht. Het is een schitterend boekje om door te bladeren. Je krijgt zin om naar buiten te gaan en de planten, bomen en bloemen te gaan zoeken. Ik verheug me er echt op om dat te gaan doen, misschien wel met mijn kleinkinderen die allemaal in de stad wonen. Wij waren vroeger veel buiten en kenden ook veel namen. Dat krijg je vanzelf mee als je in de polder woont. Ook hadden wij op de Lagere School nog het vak: Kennis der Natuur. Ik vond dat zo fijn. We gingen er voor naar buiten. Zochten planten en droogden die vervolgens. Sommige kinderen hadden een echte bloemenpers thuis. Mijn ouders vonden dat het drogen van bloemen ook heel goed kon tussen de bladeren van oude telefoongidsen. Of boeken. Tussen wc papier of keukenrol. Soms vond je jaren later nog bloemen terug.

Het boekje ligt hier in mijn werkkamer nu (na het terugvinden)  en zo af en toe blader ik er wat in. Het is echt inspirerend. Wat een klus zal het geweest zijn om al die tekeningen zo natuurgetrouw weer te geven. Ik spreek nu steeds over boekje maar het is eigenlijk nog best een lijvig boekwerk. Ik zal het eens meten. Het is 19 x 14 cm groot. Het is bijna 6 (!) cm dik en het weegt 961 gram. Ik stel me de jongens en meisjes van toen voor. Korte broek, shirt met korte mouwen, rugzak om en lopen maar. Misschien hadden sommigen ook nog wel een vergrootglas bij zich. Wie weet. En dan maar speuren en zoeken in het boekje. Oh heerlijk! Maar dat is hoe ik het me voorstel hè :-) En dan te bedenken dat ik hier maar 35 cent voor hoefde te betalen. Life is good!