Puzzel...

Een maand geleden was ik hier voor het laatst. En oh, wat is er ontzettend veel gebeurd sinds die tijd. Als je een blog hebt, is het altijd de afweging, wat je wilt delen en wat niet. Hoe persoonlijker hoe moeilijker het delen, is wat geldt voor mij en w.s. voor de meesten. Je weet immers nooit wie er allemaal meelezen. Aan de andere kant wil ik ook delen en geven. In makkelijke tijden en ook in tijden van zorg en verdriet. Wat verstandig is, in mijn geval, is dan op de pauzeknop drukken en herstellen. De rust terugvinden. Even pas op de plaats. En dat is wat ik deed. 

Op de foto zien jullie een puzzel. Dat is zo ongeveer hoe het er nu voorstaat. Alles is er nog, maar het is door elkaar geschud op alle denkbare manieren. Ja, en hoe maak je dan van alle stukjes weer één geheel? Door te beginnen met zoeken naar de hoekstukjes. Die zijn bekend. In mijn geval zijn dat: gezin/familie/polder, huis, lezen/schrijven en buitenzijn/tuin/blog.
-
Ik kijk naar buiten. De zon schijnt. Het groen begint aan de bomen te komen. De vogels fluiten. Het is lente en ik ben er nog. Hoera!