Stilte na de storm...

Het is stil in en rondom het huis. Binnen is het heel stil en buiten (de ramen staan open) hoor ik alleen de vogels fluiten dat het een lieve lust is. Dat was de afgelopen dagen wel anders. Kinderstemmen overal waar je ze maar kon horen. De kleintjes waren hier om te logeren en wat een feest was dat. Niet eerder waren ze er allemaal tegelijk. Het huis was vol met leven/herrie. Matrassen op de grond. We maakten een meisjes en een jongenskamer dat was zó leuk!

We speelden verstoppertje, bakten pannenkoeken, reden paard (ik niet hoor), gingen naar de kleedjesmarkt, maaiden het gras, werkten in de tuin, maakten jam, plukten kruiden om te drogen, aten bij McDonalds (bleh), hebben drie verschillende ijsjeswinkels uitgeprobeerd, wandelden met alle hondjes in het dorp die maar uitgelaten wilden worden, hielpen klanten in de winkel, en nog meer klanten. Het was een grote gezellige bende. We waren slap van de lach en hebben nu spierpijn van dat zelfde lachen. En nu zijn ze allemaal opgehaald door hun ouders en vertellen ze thuis over de avonturen die ze hier beleefden

Ze wonen allemaal in de stad en komen niet veel in aanmerking met de natuur of met dieren. Daarom is het dubbel waardevol ze daar hier op bescheiden schaal kennis mee te laten maken. We aten een ijsje bij de boerderij en na afloop bedankte de kleinste jongen de koeien op weg terug naar huis. Bedankt koeien voor het maken van de lekkere melk. Boerin bedankt dat je er lekker ijs van gemaakt hebben voor ons. Dat ontroert me. Het zijn maar kleine dingen maar het helpt om ze een beetje te vertellen hoe en waarom.

We keken met elkaar naar de dodenherdenking op de dam. Ze waren onder de indruk. Later op bed vertelde ik het verhaal van opa H. Mijn vader. Die in de oorlog ongeveer zo oud was al zij nu zijn. En de dingen die hij meemaakte. Ze houden allemaal veel van deze opa en het maakte het allemaal wat minder abstract voor ze. Ze waren zwaar onder de indruk van deze opa. Die een neergeschoten parachutist verstopte in het hooi en de boer waarschuwde zodat die de parachute kon verstoppen voordat de Duitsers hem te pakken kregen. Ach...

We ruimden met elkaar de winkel leeg na 5 mei want het is tijd voor een nieuwe uitstalling. Na het rood-wit-blauw en oranje komen nu de kleuren van de Betuwe in de winkel. Het roze van de appelbloesem, het wit van de peren en kersen, de mooie blauwe lucht/rivier en de ontelbaar vele kleuren groen aan de bomen. Ik heb echt weer zin om dat te doen. Het opruimen is altijd even een dingetje maar gelukkig was het dit keer snel gepiept met alle little helpers.

Ze zijn allemaal terug bij hun ouders en zo hoort het ook. Maar echt.... is mis ze. De rennende voetjes op de trap, de kinderstemmetjes, de vragen die ze stellen, de dingen die ze zeggen..Oh en dan vergeet ik nog het mooist van alles. We maakten muziek. Ieder op hun eigen wijze. De ontdekking dat muziek maken fijn is ja... dat was echt het leukst. Ach, eigenlijk was alles fijn de afgelopen week. En nu is het stil en hoor ik alleen de vogels die hun eigen muziek maken. En geloof me... ook dat is een prachtig concert.