Dinsdag 17 april. Op deze dag moet ik altijd even aan mijn vriendje Rens denken. Rens en ik waren buurkinderen en beste vrienden voor altijd en altijd, zoals we dat toen zo noemden. We zouden later gaan trouwen, op een boerderij met heel veel dieren gaan wonen en nog veel meer dingen droomden we.
Er is nul komma niks van dat alles uitgekomen. Maar toch is het leuk om even stil te staan bij de verjaardag van vriendje van toen. Inmiddels dus ook een heer op leeftijd. Toch denk ik zo niet aan hem. Raar is dat toch. Maar ook wel leuk! In mijn hoofd wordt hij gewoon niet ouder.
Verder was dit een dag als alle anderen. Gevuld met oefeningen die de therapeut me leerde. Ik doe ze nog steeds braaf omdat ik op een soort van wonder hoop dat het me op een dag gaat lukken de knieën te laten doen wat ik wil, ipv dat ze een eigen leven leiden.
Ik poetste wat in het huis zo hier en daar. Pingelde wat op de piano. Waarbij ik mezelf beloofde meer te spelen want ik heb er zo'n lol in. Ik speelde zelfs nog even op de blokfluit die half onder een stapel bladmuziek verdwenen was. Oudste klein meisje is nu op een leeftijd dat ze misschien best wat zou kunnen leren spelen. Wie weet. Het zou leuk zijn...
Verder deed ik mijn best om awsome te zijn vandaag. Helaas nam ik ergens onderweg ergens een verkeerde afslag. Morgen is er weer een dag. Met nieuwe kansen. Dan probeer ik het gewoon opnieuw. De foto op mijn piano is niet die van mij. Deze kwam ik onderweg tegen. De accordeon ook. Ik heb ooit een kortstondige carrière als accordeoniste gehad maar die werd voortijdig afgebroken. We hadden een hond die begon te huilen als een wolf zodra ik begon te spelen.
Ach ja..... those were the days :-)))
Geen opmerkingen:
Een reactie posten