Geven en nemen...

Er zijn wel eens van die dagen dat ik denk: waar zal ik nu weer eens over schrijven? Na zoveel jaren bloggen (vanaf 2007) is voor mijn gevoel alles al eens langsgekomen. Er zijn ook dagen dat ik zoveel in mijn hoofd heb om te delen dat ik soms niet weet waar te beginnen. Ik hoor jullie nu denken: maak een lijstje voor de magere dagen, maar dat werkt op de een of andere manier niet bij mij. Net als blogs in het vooruit schrijven. Dat kan ik ook niet. Wel achteraf maar dat is bekend :-)

Soms ook worden de woorden je als vanzelf aangereikt. Zoals gisteren. Toen gaf ik iets aan iemand. Het was iets persoonlijks en het betekende veel voor haar. Ze protesteerde en vond dat ik haar al zoveel had gegeven enz enz. Later, toen ik terug liep naar huis (alleen wat onder het lopen bedacht is, heeft waarde; Friedrich Nietzsche) dacht ik nog wat na over het verschil tussen geven en nemen.

Geven gaat mij namelijk makkelijk af. Maar nemen is een heel andere zaak. Ik weet nog dat ik voor, tijdens en de eerste tijd na de operatie eigenlijk alleen nog moest ontvangen. Ik was zo afhankelijk van anderen en daar hád ik me toch een moeite mee. Iets vragen vond ik zó lastig. Ik was heel blij met alle beterschapskaarten. Met de mooie bloemen en de kleine cadeautjes die ik kreeg en met de dingen die voor me gedaan werden.  Maar steeds was daar een klein stemmetje in mijn achterhoofd wat er toch enigszins verlegen van werd. En wat was het fijn dat ik op een gegeven moment zelf weer iets kon geven. En zelf weer een kaartje kon sturen.

Kortom ik kwam tot de conclusie dat ik een gever ben. We hadden het daar onder het eten over gisterenavond en gingen zo eens wat mensen langs in de gesprekken. Wij kennen meer ontvangers dan gevers. Als je het me vooraf gevraagd zou hebben, zou ik zeker gedacht hebben dat er meer gevers waren. Nu is geven en ontvangen natuurlijk een rekbaar begrip. Soms geeft iemand iets aan je zonder dat je dat als geven herkent. Of misschien pas veel later. Gewoon, omdat die gever te bescheiden is om zich op te dringen. Of het misschien niet zo herkenbaar 'verpakt'.

Het ligt ook een beetje aan de situatie waarin je je bevindt merk ik. Dat kan gedurende een proces ook veranderen. Dat heb ik met sommige vriendschappen. Ik geef veel en graag. Zo probeer ik naar een koffievisite altijd iets lekkers (zelfgebakken) mee te nemen. Het gebeurt ook vaak dat ik een handwerk weggeef. Als ik aan een werkstuk bezig ben en ik zie dat iemand dat echt mooi vind, dan geef ik het daar vaak aan als het klaar is. De werkstukken op de foto's van vandaag zijn ook allemaal weggegeven trouwens.

Ik gaf dit jaar al weer veel en graag weg. Geven is zo fijn. Allereerst al de voorpret. Dat je iets bedenkt om iemand blij te maken. Een cadeautje op maat. Een voorwerp, mooie lieve woorden, het kan van alles zijn. En dan het moment zelf. Als je ziet dat je iemand wat op kunt tillen, even uit het (moeilijke) moment kunt halen. En dan de stille dankbaarheid achteraf dat je dit mocht doen. Ja, geven is fijn en ik hoop dat ik het nog lang veel en vaak mag blijven doen. Dagdag!