26 november. Ik vind deze spreuk zo mooi passen bij mijn familie. Dat is namelijk zo'n mooi tapijt. Hier en daar een kale plek van hen die er niet meer zijn. Als we kijken naar deze plekken, herinneren we ze ons en vertellen we er over aan elkaar. Aan de andere kant van het tapijt zien we de mooie nieuwe heldere kleuren van de kleintjes die er bijkwamen. En die delen we ook met elkaar. We lachen, zingen, huilen, zijn gelukkig en dankbaar voor wie en wat we zijn. Ik wens jullie een mooie zondag! ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten