Zaterdag 30 september werd er al vroeg aan de deur gebeld. De mensen hier in de streek houden niet van wachten en omdat ons huis nogal groot is en ik nog veel tijd nodig heb om uit bed te komen en de voordeur te bereiken liet ik het voor wat het was. Ik zou toch te laat zijn. Gelukkig bleek het een bekende te zijn en zij belde even met de telefoon. Geduld had ze genoeg (ze is niet van hier afkomstig). Ze bracht een prachtig boeket mee en dronk gezellig even koffie naarst het bed. De man was inmiddels ook boven water. Hij maakte de koffie, dat kan ik allemaal nog niet zelf. We kletsten wat en ze vertrok weer na een half uur. Mijn missie voor deze dag was om mijn haren te wassen. Douchen kan nog niet want de douche is boven en wij hebben een trap met hoge treden. Ik was dus in de keuken bij de kraan en voel me net mijn oma. Haren wassen was nog spannend want ik moest wel op de been blijven natuurlijk. Maar oh wat voelde het schoon. Föhnen was nog spannend maar ik deed het zo goed en kwaad als het ging. Het eindresultaat was redelijk. De spiegel vermijd ik nog. Ik kan mezelf niet goed zien met die diepliggende ogen en dat witte gezichtje. Ik vind dat confronterend. Ben ook al veel afgevallen door de pijn en het gebrek aan eetlust. Nee. De spiegel laat ik even aan me voorbijgaan.
Om half elf kwam de fysiotherapeut om nieuwe oefeningen te doen. Ook masseerde hij mijn onderbenen. Ik heb veel last van vocht en blauwe plekken. Sterker nog: mijn benen zijn echt helemaal bont en blauw. De wonden zien er schoon en rustig uit. Elke dag wissel ik het verband. Ook best nog een dingetje wat zo'n verband kost per stuk 2,50 en ik heb er twee per dag nodig. Ze worden niet vergoed door de verzekering. Tijdens de wondverzorging bedacht ik me ineens dat ik sinds de operatie geen koude voeten meer gehad heb. Raar hè dat je dat dan ineens opvalt. Verder verliep de dag rustig. Ik feliciteerde een van de vrienden van de kinderen met zijn verjaardag, belde met mijn vriendin L die over een paar weken zelf een nieuwe knie krijgt. Oudste zoon belde vanuit de auto om te vertellen dat de laatste van zijn vrienden (van het clubje) ook vader wordt. Oh, het lijkt gisteren dat ze allemaal als uitgehongerde pubers bij mij aan tafel zaten en pannenkoeken aten. Twee keer met je ogen knipperen en ze hebben allemaal een baan, een vrouw en kinderen. Ik word oud, hihi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten