Verslag van woensdag 4 oktober. Op vier oktober denk ik altijd even terug aan alle dieren die ik ooit had. Met grote liefde denk ik aan mijn laatste hondje. Beagle Fleurtje. Wat een schatje was dat. Wat kon zij goed troosten. Ze voelde haarfijn aan als het even niet zo lekker ging of als ik verdriet had. Ik heb zo lang verdriet gehad om dat beestje dat ik nooit meer aan een nieuw hondje begonnen ben. Niemand kon haar vervangen. Ik denk zo veel aan haar terug. En aan haar broers die bij de liefste van alle vrienden woonden. Vriend is er niet meer en alle hondjes zijn inmiddels ook overleden. Ik heb veel tijd om terug te denken dezer dagen. Omdat ik niet altijd slaap maar wel moet rusten, komen veel dingen waar ik lang niet aan dacht of die ik veilig wegstopte in een apart kamertje in mijn hart ,weer aan de oppervlakte.
In deze tweede week na de operatie speelt mijn leven zich nog binnen de vier muren van het huis af. Ik loop mijn rondjes en rust uit. Soms slaap ik maar meestal dommel ik wat weg. Na het uitrusten doe ik mijn oefeningen. Ook die doe ik nu nog meestal op bed. Zoals de oefening waarbij ik plat op mijn rug mijn tenen naar me toe probeer te trekken en weer van me af beweeg. Setjes van 10 keer en dat drie keer per dag. Of oefening 2: daarbij strek ik mijn been recht en beweeg ik de voeten naar buiten. Ook drie keer per dag een setje van tien keer. Oefening 3: Daarvoor sta ik aan het aanrecht en sta ik afwisselend op mijn tenen en mijn hielen. Oefening 4: knie heffen voorwaarts en hiel dan achterwaarts. En dan echt vanuit de knie en niet vanuit de heup. Oefening 5 is drie keer per dag eten aan tafel en dat is nog knap lastig omdat ik bijna nog niet zitten kan. Oefening 6 vind ik het fijnst. Daarbij zit ik op de rand van het bed met een van mijn voeten op een handdoek op de grond. Ik veeg met de voet van voor naar achter. Ook drie keer per dag een setje van tien keer.
Het lijkt allemaal zo simpel maar geloof me, ik heb er mijn handen vol aan. Niet alles lukt nog even goed maar de fysiotherapeut is tevreden. Hij is oprecht in het geven van complimenten maar vooralsnog komen ze nog niet helemaal aan. Voor nu is het net of het over iemand anders gaat :-) Vandaag kwam mijn dochter een dagje en dat gaf veel afleiding. Zij waste en föhnde mijn haar en ik voelde me een ander mens. Ook verschoonde ze mijn bed met een goed passend laken en bracht ze een stapel tijdschriften voor me mee. Wat een feestje!
Flink dat oefenen! En heerlijk zo tussen frisse lakens en met een gewassen "koppeke". En die tijdschriften zijn misschien een aanzet tot weer zin in lezen?
BeantwoordenVerwijderen