zaterdag 22 juli 2017

Een goede buur....

In mijn vorig blog vertelde ik over de wond die veroorzaakt werd door een beet van de hond van de buren donderdag. Zojuist kwam de buurvrouw een doosje chocolaatjes brengen en een lieve kaart. Eind goed, al goed. Het doosje blijft staan tot de man terug is van het logeren bij de meisjes. Dit voorval brengt me toe een blogje over het belang van goede buren te schrijven. Wij wonen hier in een klein straatje aan de rand van het dorp. Een buurtje op zich. Toen wij hier kwamen wonen waren we de jongste bewoners. Dat hield in dat de oudere bewoners in vrij korte tijdspanne verdwenen en er plaats gemaakt werd voor jongeren. Nu horen we bij de 'ouderen' grappig genoeg. 


Aan onze kant van de straat waren vijf huizen. Wij hier aan het begin, dan de buren en daarnaast stond een rijtje van drie. Dat is weggehaald en er wordt nu 1 groot huis voor teruggebouwd. Aan de overkant van de straat zijn de huizen wat kleiner en is er meer verloop. Een huis heeft steeds nieuwe bewoners. Nu al de 6e sinds wij hier wonen. Met sommigen heb je wat contact met anderen eigenlijk weinig. Maar we kennen elkaar wel allemaal en dat is fijn.


De gezelligheid van de eerste jaren is nu wat zakelijker geworden. Dat brengt de nieuwe generatie met zich mee. Sommige buurtjes van toen houden nog steeds contact. En zo kwam het dat ik gisteren ochtend op weg terug van de huisarts (dit keer weer voor mezelf) aangesproken werd door een van de oude buren. Kom je zo een bakkie doen, vroeg hij? Dat deed ik. Ik hield er een paar krukken voor na de operatie aan over. En een lijst van nuttige adressen van instanties en zo. Ik was er blij mee. Buurman is ervaringsdeskundige helaas. De man heeft wat keren in het ziekenhuis gelegen. Het was gezellig hem en zijn vrouw weer te zien :-)


Gisterenmiddag ging ik naar Pa. Ik probeer er elke week heen te gaan. Het is er zo gezellig. En hij heeft zulke leuke buren. Ze passen op elkaar zonder dat ze elkaar op de huid zitten of de deur bij elkaar plat lopen. Wat een fijne sfeer hangt daar toch. Je ziet het vaak anders in een dorp of bij oudere mensen. Ik denk nog aan mijn vorige buurvrouw. In een vorig huis. Dat was ook zo'n schat. Ik vertelde daar eerder over. De buurvrouw met de koffie en de appeltaart na de verhuizing.


Nee, het was het voor vorige huis. Ik raak er wel eens van in de war... Ik kwam op de verhuisdag aanrijden met de jongste zoon en de kat. De man met onze dochter en de hond en de middelste zoon mocht met de verhuiswagen mee. Het hele circus kwam de straat in rijden en daar kwam ze aan. Met een stapel bekers, een pot geurige koffie en een warme appeltaart. Ik zal het nooit vergeten. Wat een hartelijkheid. Ze is overleden en ik denk nog vaak aan haar. Ik bak geen taarten maar probeer altijd wel een bloemetje te brengen bij een nieuwe bewoner hier in de straat. Het is maar een kleine moeite dat te doen. Hoe is dat bij jullie? Hebben jullie fijne buren? Ik ben benieuwd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten